
İnsanın gözlerini dünyaya acar acmaz yanında olan arkadasını tekrardan bulması ve sanki araya onca sene girmemiş gibi herseyini paylasması,sonsuz sekilde güvenebilicegini anlaması inanılmaz bir duygu.. Bana babamı tek hatrlatan hatice ve onun anılarıydı bütün tatilimi dinlemekten asla sıkılmıcagım anılarla gecirdim o günlere geri dönemedim belki ama azda olsa içimi rahatlattım..Doğdugum caddelerde gezmek, denizin eşsiz görüntüsüne kapılmak ve asla dönmek istememek.. En az İzmir kadar Foça'da beni benden aldı..O balıkcı teknelerinin arasında kaybolmak,salaş ama bi o kadarda mükemmel balıkcılarda rakı- balık yapmak bu güne kadarki en güzel tecrübelermdi:)

Ankarada, günlerdir lapa lapa kar yağan bu sehirde evimde oturmus kucagımda laptopmla blogumu yazmaya calsırken 1 hafta önce bulundugum sehri özledigimi farkediyorum..Belkide özlediğim ordaki huzur ya da insanların samimiyetiydi bilinmez...
Doya doya bi tatildi yani yasadıgım kıskanılası ve tekrarlanası:))
