hani herkes arkadaş,hani oyunlar sürerken..

Rüya gibi bir İstanbul tatili dönüşünde Ankara'daki evimde bu satırları yazmak cok sıkıcı.. Hani ben geldim burdayım ama sanırım bir cok seyi orda bıraktım..Bazen diyorum ki yanlıs yerde yaşıyorum,ruhumun ait oldugu yer orası,hani hiçbirsey yapmasam evde otursamda orda oldugumu bilmek bile yetiyor bazen bana.Ve buna ek olarak sevdigim dostlarımda varsa eğer ki yanımda işte o noktada zaman bile durabilir mümkünse..Biz, giderken herşeyin bu denli mükemmel olabiliceğini düşnmemiştik bu güne kadar yaşadıklarımızdan olsa gerek.. Alışkanlık mı demeliyim takıntı mı blmiyorum ama adı herneyse yasadığım seyin artık onunda üstesinden gelebiliyorum,ya da gelmeye çalışıyorum en azından.. Ve en önemlisi artık geleceğe umutla bakıyorum..

kadınlar yattıklarıyla değil,unutamadıklarıyla uyanırlar*

Yazmadım,yazamadım bikaç gündür..Başımın tatlı belası yani Zeynep'im geldi cünkü İzmirden..Sarı dalgalı upuzun saçları,uzamış dili ve minik burnuyla..Belkide hiç bir seyden almadıgım zevki alıyorum onunla vakit geçirirken.Yatarken ben uyuttum,gece sütünü ben içirdim,sabahın 7'sinde ben onunla uyandım,suratım saçım başım heryerim boya içinde onunla ben suluboya yaptım yani burda oldugu süre içerisinde onunla herseyi ben yaptım.İlginç olanı kimse istemedi bunu benden onda farklı bir seyler var , cok akıllı olup beni etkilemesinden midir bilinmez ama o benim için bütün cocuklardan farklı,kendi çocuğum olsa en fazla bu kadar sevebilirdim, o da aynı sekilde beni.Kimleri seviyorsun ? diye sorulduğunda ilk sırada ben varım,annesindende önce,sanırım bu yüzdendir ki havaalanına bırakmaya gittigimizde onları benimle vedalasmadı,istemiyorum sarılmıcam diyip arkasını döndü yüzü buruşuk, ama sonra öyle bir dönüşü vardı koşarak gelip boynuma sarıldıgı..Minik kuzum benim hayat seni bütün kötülüklerden uzak tutsun,önündeki upuzun yıllar boyunca hep yüzün gülsün....

Son zamanlarda şasırmaktan başka yasadığım duygu yok sanırım,öyle çok sasırdım ki hastalığımı bile unutturdu bana.İnsanların kendine olan özgüvenine hayranım,gercekten..Kimsenin yanlış anlaşılma korkusu yok, "ne tepki verir?" gibi düşünceleri yok hayatında.Fazla mı uç yaşamaya başlamışız biz halk olarak bilemiyorum, ne diyim Allah özgüveninizi arttırsın..


Yanlız yaşamanın keyfini sürüyorum,sürüyoruz bu aralar..Kardeşim İzmir'e gitti dayımlarla,annemde yok,bizde kızlarla olabildigine keyfini cıkarıyoruz özgürlüğün,hani bazen diyorum ki bu kadar kahkaha bize fazla yarın bir gün mutlaka bir yerimizden cıkacaktır susun! Önümüzde heyecanlı bir o kadar da sabırsızlıkla bekledigimiz İstanbul planımız var.Aslında bu kadar istememizin değişik sebepleride yok değil ama bunu şuan burda deşifre etmek istemiyorum,belki döndükten sonra..Üzerimdeki depresif ruh halini attım sonunda,artık aynaya baktıgımda gülebiliyorum,karamsar değilim,umutsuz hiç değilim,zamanın hızlı akıp gitmesinden,yazın yaklaşmasından mıdır bilinmez öyle yada böle "mutluyum! "..Aklımda yapmayı istediklerim ve yapacaklarım var artık,hatta yapmaya başladıklarım..Güzel günler beni bekliyor olsun tıpkı eskisi gibi.. :)


Bir maruzatım daha olacak ! Bu kısmı size erkekler; Lütfen yapıp yapıp özür dilemekten vazgeçin artık.ya yapmayın,ya da yapın ama özür dilemeyin.Ben hayatımdan çıkarıdığım zaman gelmesin o "güzel" aklınız başınıza.Mümkünse dönmeyin.Ben Mevlana değilim,her gelene kapımı açamam ..!